وبلاگ؛ گاف آنها، گاف ما!

وبلاگ وراج
امروز دیدم سایت مشعشع تابناک متعلق به سردار سرافراز اسلام سابق٬ دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام فعلی و نامزد ریاست جمهوری آتی٬ دکتر محسن رضائی٬ یک تیتر زده به چه گندگی تحت عنوان «گافهای اوباما سوژه خبرنگاران»! وقتی توی دل خبر رفتم و از اول تا آخرش را خواندم دیدم که تابناکیون همه گافها را نیاورده و قلمبه‌ترین آنها را که از نظرشان خیلی گاف بوده انتخاب کرده‌اند٬ مثل: تپق زدن وسط مراسم تحلیف٬ اصابت سرش به لبه هلیکوپتر٬ لگد کردن لباس همسرش در یک مراسم٬ قطع سخنرانی همسر اوباما توسط دخترانش (چه ربطی به خود اوباما داشت؟)٬ پرتاب اشتباه توپ بولینگ!
شما هم احتمالاً مثل من کفتان برید و شاخ در آوردید که رئیس جمهور تنها ابرقدرت دنیا چرا باید اینقدر لوده و چل باشد که ظرف صد روز این همه سوتی و گاف بدهد؟! واقعاً با این همه وقایع اسفبار نکند که آمریکا را عیسای مسیح مدیریت می‌کند که هنوز از هم نپاشیده است؟
اینجاست که هر انسان با ذکاوتی متوجه تفاوت مدیریت لیبرالیستی و مادی‌گرای حاکم بر آمریکا با مدیریت اسلامی و ولایت‌مدارانه حاکم بر ایران اسلامی می‌شود. در کشور عزیز ما ایران٬ تحت هدایت و ارشادات حکیمانه ولایت و با توجه به ولایت‌پذیری مطلق دولت مردمی نهم٬ ما هیچ‌گاه شاهد چنین گافها و افتضاحاتی نشده‌ایم. درست است که رئیس جمهور ما فرق بین عهدنامه ترکمنچای و گلستان را نمی‌داند و می‌گوید گلستانچای یا زبانش نمی‌چرخد تا بگوید سانتریوفوژ ولی هیچ وقت در مراسم تحلیف اشتباه نکرد. نه تنها اشتباه نکرد بلکه در مراسم تفویض دست مقام رهبری را هم ماچ کرد و مقام نوکری ملت را دریافت کرد. رئیس جمهور ما ممکن است برای خبرنگاران شکلک دربیاورد یا با دست علامت گروههای منحرف را به مردم نشان بدهد ولی هیچ وقت سرش به سردر هلیکوپتر نمی‌خورد چون مثل اوباما دراز و بی‌قواره نیست. رئیس جمهور ما ممکن است در سخنرانی‌اش به منتقدانش بگوید بزغاله٬ یا برود رشت و به خانمهایشان بگوید که برخلاف شایعات شما خیلی هم پاکدامن و باعفت هستید یا به اصفهانیها بگوید که آخرالگوی مصرف هستند ولی هیچ وقت در پرتاب توپ اشتباه نمی‌کند و همیشه با مهارت تمام آنچنان توپ را به زمین حریف می‌اندازد که طرف کلی باید تقلا کند تا دوباره برگرداند این طرف. حتماً فوتبال بازی او با تیم ملی را دیده‌اید. البته منظورم آن باری که آمد استادیوم و معروف شد به محمود سیزده نیست. منظورم آن بار دیگر است که رفت و به بچه‌های تیم ملی تاکتیک یاد داد.
درست است که رئیس جمهور ما تیک عصبی دارد و هی شانه‌اش را بالا می‌اندازد٬ در استقبال از رئیس جمهور یکی از کشورها هم حواسش نبود و زیربغل کاپشنش پاره بود و معمولاً پشت کفشش خوابیده است ( که البته از نشانه‌های مؤمن است) و باز هم درست است که او سلیقه خوبی در انتخاب لباس ندارد و کت و شلوارهایش در تنش زار می‌زنند و رنگبندی لباسش هم از شنبه شروع و به پنج‌شنبه ختم می‌شود و جوراب سفید بخش لاینفک پوشاک رئیس جمهور است اما او هیچ وقت و هرگز پیش نیامده که پایش را روی لباس یا چادر همسر مکرمه و والده بچه‌هایشان بگذارد!
همه ما در واقعه دانشگاه کلمبیای نیویورک٬ در ماجرای کنفرانس جهانی امنیت غذا در ایتالیا و در میدان مین ژنو دیدیم که سخنرانی رئیس‌جمهور ما را قطع کردند به او فحش دادند و به طرفش دماغ دلقک پرت کردند حتی آن اوایل دوره ریاست جمهوری‌اش که هنوز دانشگاهها گلزار شهدا نشده بود و او به چندتا دانشگاه رفت٬ دانشجوها هم او را هو کردند ولی انصافاً و وجداناً شما تا حالا شنیده‌اید که بچه‌های ایشان بیایند و بپرند وسط سخنرانی مادرشان و آن را قطع کنند؟
به نظرم باراک اوباما باید به خاطر این همه گافی که داده است برود و از خجالت آب شود اما قبل از رفتنش بیاید زنبیلش را در صف احمدی‌نژاد بگذارد. باشد که قبل از آب شدن یکمی کلاس و پرستیژ یاد بگیرد تا حداقل بدون گاف و با کلاس آب بشود.