9 خرداد 1388
میزان بیشتر چشم اندازهای دموکراسی در ایران بستگی به خرد رهبران و فعالین این ائتلاف هوادار دموکراتیک دارد. همچنین بستگی به آمادگی مردم جهت تصمیم گیری که آیا آزادی و دموکراسی ارزش قربانی دادن را دارد یا نه. 27 ماه مه 2009 در روز 25 ماه مه در تاریخ ایران اتفاقی کم نظیر روی داد. يك ائتلاف مركب از هواداران دمكراسي و نيروهاي سياسي در ايران تشكيل شد. شکی نیست که رزیم بنیادگرای حاکم بر ایران مشروعیت خود را از دست داده است و باز هم جای شکی و جود ندارد که نیروهای اپوزیسیون نتوانسته اند دموکراسی و حقوق بشر را یطور مستقل در ایران نهادینه کنند. مدتهاست نیاز عمیق به یک ائتلاف به فعالین سیاسی نیروی تازه ایی بخشیده است و خارج از ایران هم تلاش های زیادی جهت تشکیل یک سازمان توانمند و پر قدرت البته با موفقیت کم صورت گرفته اند. با اين حال، ائتلاف واقعی نیروها در تاريخ ايران بسيار نادر است. در یک سد سال اخیر تنها مشتی از ائتلافهایی که بوجود آمده اند: انقلاب مشروطه از سال 1905 میلادی جبهه ملی ایران از سالهای 1949 تا 1953 1977 تا 1979 بین سالهای 1905 و 1911 ائتلاف غیر رسمی ما بین روشنفکران تجدد خواه و لیبرال، بازرگانان و تعداد بیشماری از رهبران شیعه بوجود آمد. این ائتلاف مخالف حکومت سلطنتی مطلق بود و توانست انقلابی را ایجاد کند که هم از آن دفاع به عمل آورد و هم برای آن نیز قانون اساسی گرد آوری کرد. در سال 1949 میلادی گروهها با اشخاص زیادی تحت رهبری محمد مصدق گرد هم آمدند. این ائتلاف در ایران جبهه ملی نامیده شد. خواست این گرد همایی ( ائتلاف ) برگزاری انتخابات دموکراتیک و آزاد، ملی شدن نفت ایران و خارج ساختن نفت از کنترل بریتانیا بود و همچنین کوشید تا شاه را وادار به اطاعت از قانون اساسی سال 1906 نماید. این ائتلاف با موفقیت روبرو بود تا اینکه بدست کودتایی با مدیریت سیای آمریکا در ماه اوت سال 1953 میلادی در هم شکسته شد. در سالهای 1977 تا 1979 يك ائتلاف غيررسمي بيرون آمد که مخالف شاه بود. اين شامل كمونيستهای چپگرا، بنيادگرايان اسلامي مرتجع راستگرا، ليبرال دموكرات‌ها و اسلام گرایان متعادل میانه رو بود . بعد از سرنگونى رژيم شاه، خميني موفق به حذف مخالفین شد و توانست آنان را از بین ببرد و قدرت را در انحصار دست جناح راست از اصولگرايان ارتجاع قرار بدهد. از آنجاییکه تلاش های بیشماری جهت گردآوری افراد مختلف از مخالفان دولت و جامعه مدنی با شکست مواجه شده اند، بيانيه تشکيل "همبستگي براي دموكراسي و حقوق بشر در ايران" به همین خاطر به عنوان یک پیشرفت مناسب تلقی میشود بویژه برای آندسته از افرادی که امیدوارند تا آزادي، دموكراسي و حقوق بشر در ايران مستقر شود. براي اولين بار یک ائتلاف از سوی همه گروههای دموكراسي خواه، فعالین اتحاديه ها، حقوق بشر و حقوق زنان، فعالين دانشجويي، فعالین سياسی چهره های برجسته مسلمان و میانه رو و روشنفکران و زندانيان سياسى صورت گرفته است و یکی دو ماه آینده معلوم شود كه آيا اين موفقيت آميز خواهد بود یا نه. دست آورد ها تشكيل همبستگي به دمكراسي و حقوق بشر در ايران اقدام مهمي است. تنها شکل گیری چنین ائتلافی یگ گام به جلو است. فرهنگ سياسى ايران بیش از اندازه آمیخته با فردگرايي، خود محوری و تفرقه میباشد و ناتوانی در همکاری با ديگران و سوء ظن مبالغه آمیز سبب عدم همکاری میشود. اقدام مهمي ديگري از اين ائتلاف اين است كه شامل افراد و گروههای مختلف مي شود. اين ائتلاف جبهه ملي ايران را در بر میگیرد که یکی از سازمان هایی ست که طرفدار دموكراسي در ايران از زمان دكتر مصدق از سال 1949 است. رهبریت جبهه ی ملی از لحاظ تاریخی همیشه سعی کرده است محتاط باشد و بی گدار به آب نزند و همیشه هم تا جاییکه مقدور بود، از شتابزدگی در عمل و ماجرا جویی خودداری کرده است. با در هم شکسته شدن ایدئواوژی کمونیستی و بنیادگرایی اسلامی در ایران، دموکراسی و آزادی جزء عادات و رسوم بخش بزرگی از جامعه شده است. امروز جبهه ملی به دلیل متجسم شدن لیبرال دموکراسی و مصدق و ملی گرایی ایرانیان، از مشروعیت ویژه ای برخوردار میباشد. انتقاد تحکم آمیز در گذشته به رهبریت جبهه ملی به عدم آمادگی برای قبول مسئولیت جهت برنامه ریزی راهی برای خروج از شرایط بسیار دشواری که ایران را در حال حاضر به مخاطره میاندازند، مربوط بوده است. آقای دکتر محمد ملکی نیز در این ائتلاف شرکت جسته است. آقای ملکی یکی از رهبران ملی مذهبی ایران است که با احترام از او یاد میشود. او اولین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب بود که به خاطر دفاعش از آزادی در نخستین روز های انقلاب در زندان اسیر شد. این ائتلاف شامل جبهه دموکراتیک ایران به رهبری حشمت اله طبرزدی نیز میشود. آقای طبرزدی یکی از دانشجویان سرشناس بنیادگرای اسلامی در بین سالهای 1979 تا 1996بود . شغل ایشان مهندسی است. طبرزدی از بنيادگرايى اسلامى در اواخر دهه 1990 یه یک دموکرات مبدل شد. گروهی که وی تشکیل داد، در بر گیرنده بنیادگرایان اسلامی پیشین اند که سنین آنان بین 20 تا اوائل 50 سالگی میرسد. این افراد خود را با آکسیون های اعتراضی مشغول میکنند. آقای طبرزدی سالهای زیادی را در زندان بخاطر فعالیت های سیاسی اش بسر برد. ما براي اولين بار در سیاست کنونی ایران میگذاریم عملن رهبران اتحاديه ها به يك گروه سياسي بپیوندند. این تحول برای موفقیت پروژه هوادار دموکراسی در ایران با ارزش است. در این اتحادیه دو گروه برجسته از فعال ترین رهبران سندیکاهای کارگری در ایران موجودند: سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی اين ائتلاف نيز شامل گروه های اصلی دانشجويان آزادیخواه میشود: جبهه متحد دانشجويان و اتحادی از دانشجويان ليبرال و ملي گرا ( DFI ) اگر چه بسیاری از دانشجویان ایرانی آزادیخواه هستند ولی تمایلی به ورود به عرصه سیاست را ندارند زیرا که هم امکان اخراج آنان از دانشگاههایشان، و هم اینکه پس از پایان درس دسترسی به مشاغل نداشته باشند، وجود دارد. دانشجویان بیش از اندازه سکولار نمودار شهامت آرزوهای اكثريت عظيم مردم ایران هستند. بسياري از اين دانشجويان شجاع در زندان بسر برده اند و در زندان نیز مورد آزار و شكنجه قرار گرفته اند. بسیاری آز آنان در زندانها تحت شرايطي اسرارآميز به شهادت رسیده اند. یکی از معروف ترین آنان در این گروه های دانشجویی آقای اکبر محمدی بود که در زندان به دلیل عدم درمان و اعتصاب غذا و شکنجه جان باخت. اين ائتلاف نيز شامل برخی از شخصیت های برجسته ایران از جمله وكیل مدافعان حقوق بشر، روشنفکران، فعالین حقوق زنان، گروههای اتنیکی و همچنین احزاب کوچکی مثل حزب دموکراتیک ایران و اتحاد دموکراسی میشود. چرا حالا ؟ این جنبش در حال حاضر از اهمیت زیادی برخوردار ست زیرا: - رژیم به دلیل برگزاری انتخابات در 12 ماه ژوئن به دستگیری های عمومی دست نخواهد زد، - درهم شكستگي عظيم برجسته ترين جنبش هوادار دموكراسي و فعالین جامعه مدني در اين زمان احمدی نژاد را تضعیف میکند و برای هوادارانش نفاق افکنانه است، برخورد ملایم نظام در این سه هفته قبل از انتخابات به سوی طرفداران ائتلاف پنجره ای را برای سازماندهی باز میکند. به محض اینکه این تشکل سازمان یافته جند هفته ای از عمرش بگذرد البته بی آنکه سرکوب شده باشد، برای رژیم دشوار خواهد بود تا همه را بطور ناگهانی پس از 13 زوئن دستگیر نماید. چشم انداز ها اگر احمدی نژاد در انتخابات پیروز شود، بسیاری از هواداران کروبی و میر حسین موسوی نمایندگان اصلاح طلب نومید می شوند. بطور نمونه: دانشجویان گروه وابسته به رژيم به نام دفتر تحکیم وحدت، از رژيم اصولگرا دور و نزديكتر به اپوزيسيون دموکرات شده است. همچنین یک جنبش مستحکم زنان بنام کمپین یک میلیون امضاء وجود دارد. بسیاری از فعالین و رهبران این جنبش OMSC بازداشت و در زندانها با آنان بد رفتاری شده است. پیروزی احتمالی احمدی نژاد در انتخابات از میدان بدر کردن این جنبش را در پی میداشت. همچنانکه شاهد بودیم در روز اول ماه مه 2009 فعالین OMSC به کارگران جهت برپایی جشن روز کارگر پیوستند. چنین پیوندی برای اولین بار صورت میگرفت که فعالین حقوق زنان به کارگران ملحق شدند. این پیوند تنها به این دلیل نبود زیرا که هر دو جناح در مورد برابری جنسیتی توافق نطر دارند. دلیل دیگر آن این بود که حمایت و پشتیبانی از یک گروه اجتماعی مدنی دیگر را تحکیم ببخشد. چنین روندی، موفقیت SDHRI را از پیش بیشتر می کند و این ارتباط هم یک دفاع واقعی برای OMSC در صورت سرکوب احتمالی تحت حکومت دوباره احمد نژاد می توانست محسوب شود. موقعیت اقتصادی ایران در حال حاصر وخیم است و وخیم تر نیز خواهد شد. نرخ «رسمی» تورم اقتصادی 25% و نرخ بیکاری 12% میباشد. نرخهای واقعی بمراتب بیشتر میباشند. عقب رانده گی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در سالهای اخیر بیشتر شده اند. اگر چنانچه رژیم عقب رانده گی ها را بزرگ نکند، SDHRI از چشم انداز و پشتیبانی بیشتری برخوردار میشود که رژیم بنیادگرا را به نابودی خواهد کشاند و در صورتی که رژیم به سرکوب بزرگی دست بزند، به یک شورش مردمی تبدیل خواهد شد. يكي از دلايل اصلي كه اين رژيم در گذشته مستبدانه عمل كرده است، عدم وحدت و هماهنگي ميان گروههای مختلف جامعه مدنی (كارگران، زنان، دانشجويان، فعالین حقوق بشر و طرفداران دمكراسي بوده است. اين رژيم قادر به مقابله با کارگران بوده و توانسته آنان را سرکوب نماید. رژیم توانسته است که تظاهرات زنان را به آسانی فرو نشاند. با این وجود، اگر همه واخواست ها و اعتراضات همزمان صورت گیرند، رژیم برای در هم شکستن همه صدا ها با مشکل روبرو خواهد شد. این رژیم میتوانست حداکثر SDHRI را یک یا دو ماه تحمل کند و نه بیشتر. اگر هم SDHRI به دلیل منازعه داخلی در هم بریزد، آنوقت رژیم سودمندانه و راحت به عقب تکیه می داد. اما اگر این ائتلاف یکپارچه باقی می ماند، رژیم تلاش میکرد تا بتواند به داخل آن نفوذ پیدا کند تا آن را از درون از هم بپاشاند. اگر هم این روش سودمند نمی بود، باز رژیم کوشش میکرد، این جنبش را از میدان بدر کند. این هم سبب بروز شورش از سوی کارگران، دانشجویان، زنان، و دیگر نیروها میشد. هر چه بیشتر از این جنبش پشتیبانی به عمل آید، احتمال عبور مسالمت آمیز و صلح جویانه به سمت دموکراسی در ایران بیشتر وجود دارد. میزان بیشتر چشم اندازهای دموکراسی در ایران بستگی به خرد رهبران و فعالین این ائتلاف هوادار دموکراتیک دارد. همچنین بستگی به آمادگی مردم جهت تصمیم گیری که آیا آزادی و دموکراسی ارزش قربانی دادن را دارد یا نه. ادامه عمر این حکومت جبار تنها به اراده مستبدین بنیادگرای آن ندارد که به تصمیم رهبران اپوزیسیون و مردم ایران نیز دارد. اما این امید وجود دارد که پس از 100 سال مبارزه برای آزادی و دموکراسی این مرتبه ایرانیان پیروزمند باشند.
میزان بیشتر چشم اندازهای دموکراسی در ایران بستگی به خرد رهبران و فعالین این ائتلاف هوادار دموکراتیک دارد. همچنین بستگی به آمادگی مردم جهت تصمیم گیری که آیا آزادی و دموکراسی ارزش قربانی دادن را دارد یا نه. 27 ماه مه 2009 در روز 25 ماه مه در تاریخ ایران اتفاقی کم نظیر روی داد. يك ائتلاف مركب از هواداران دمكراسي و نيروهاي سياسي در ايران تشكيل شد. شکی نیست که رزیم بنیادگرای حاکم بر ایران مشروعیت خود را از دست داده است و باز هم جای شکی و جود ندارد که نیروهای اپوزیسیون نتوانسته اند دموکراسی و حقوق بشر را یطور مستقل در ایران نهادینه کنند. مدتهاست نیاز عمیق به یک ائتلاف به فعالین سیاسی نیروی تازه ایی بخشیده است و خارج از ایران هم تلاش های زیادی جهت تشکیل یک سازمان توانمند و پر قدرت البته با موفقیت کم صورت گرفته اند. با اين حال، ائتلاف واقعی نیروها در تاريخ ايران بسيار نادر است. در یک سد سال اخیر تنها مشتی از ائتلافهایی که بوجود آمده اند: انقلاب مشروطه از سال 1905 میلادی جبهه ملی ایران از سالهای 1949 تا 1953 1977 تا 1979 بین سالهای 1905 و 1911 ائتلاف غیر رسمی ما بین روشنفکران تجدد خواه و لیبرال، بازرگانان و تعداد بیشماری از رهبران شیعه بوجود آمد. این ائتلاف مخالف حکومت سلطنتی مطلق بود و توانست انقلابی را ایجاد کند که هم از آن دفاع به عمل آورد و هم برای آن نیز قانون اساسی گرد آوری کرد. در سال 1949 میلادی گروهها با اشخاص زیادی تحت رهبری محمد مصدق گرد هم آمدند. این ائتلاف در ایران جبهه ملی نامیده شد. خواست این گرد همایی ( ائتلاف ) برگزاری انتخابات دموکراتیک و آزاد، ملی شدن نفت ایران و خارج ساختن نفت از کنترل بریتانیا بود و همچنین کوشید تا شاه را وادار به اطاعت از قانون اساسی سال 1906 نماید. این ائتلاف با موفقیت روبرو بود تا اینکه بدست کودتایی با مدیریت سیای آمریکا در ماه اوت سال 1953 میلادی در هم شکسته شد. در سالهای 1977 تا 1979 يك ائتلاف غيررسمي بيرون آمد که مخالف شاه بود. اين شامل كمونيستهای چپگرا، بنيادگرايان اسلامي مرتجع راستگرا، ليبرال دموكرات‌ها و اسلام گرایان متعادل میانه رو بود . بعد از سرنگونى رژيم شاه، خميني موفق به حذف مخالفین شد و توانست آنان را از بین ببرد و قدرت را در انحصار دست جناح راست از اصولگرايان ارتجاع قرار بدهد. از آنجاییکه تلاش های بیشماری جهت گردآوری افراد مختلف از مخالفان دولت و جامعه مدنی با شکست مواجه شده اند، بيانيه تشکيل "همبستگي براي دموكراسي و حقوق بشر در ايران" به همین خاطر به عنوان یک پیشرفت مناسب تلقی میشود بویژه برای آندسته از افرادی که امیدوارند تا آزادي، دموكراسي و حقوق بشر در ايران مستقر شود. براي اولين بار یک ائتلاف از سوی همه گروههای دموكراسي خواه، فعالین اتحاديه ها، حقوق بشر و حقوق زنان، فعالين دانشجويي، فعالین سياسی چهره های برجسته مسلمان و میانه رو و روشنفکران و زندانيان سياسى صورت گرفته است و یکی دو ماه آینده معلوم شود كه آيا اين موفقيت آميز خواهد بود یا نه. دست آورد ها تشكيل همبستگي به دمكراسي و حقوق بشر در ايران اقدام مهمي است. تنها شکل گیری چنین ائتلافی یگ گام به جلو است. فرهنگ سياسى ايران بیش از اندازه آمیخته با فردگرايي، خود محوری و تفرقه میباشد و ناتوانی در همکاری با ديگران و سوء ظن مبالغه آمیز سبب عدم همکاری میشود. اقدام مهمي ديگري از اين ائتلاف اين است كه شامل افراد و گروههای مختلف مي شود. اين ائتلاف جبهه ملي ايران را در بر میگیرد که یکی از سازمان هایی ست که طرفدار دموكراسي در ايران از زمان دكتر مصدق از سال 1949 است. رهبریت جبهه ی ملی از لحاظ تاریخی همیشه سعی کرده است محتاط باشد و بی گدار به آب نزند و همیشه هم تا جاییکه مقدور بود، از شتابزدگی در عمل و ماجرا جویی خودداری کرده است. با در هم شکسته شدن ایدئواوژی کمونیستی و بنیادگرایی اسلامی در ایران، دموکراسی و آزادی جزء عادات و رسوم بخش بزرگی از جامعه شده است. امروز جبهه ملی به دلیل متجسم شدن لیبرال دموکراسی و مصدق و ملی گرایی ایرانیان، از مشروعیت ویژه ای برخوردار میباشد. انتقاد تحکم آمیز در گذشته به رهبریت جبهه ملی به عدم آمادگی برای قبول مسئولیت جهت برنامه ریزی راهی برای خروج از شرایط بسیار دشواری که ایران را در حال حاضر به مخاطره میاندازند، مربوط بوده است. آقای دکتر محمد ملکی نیز در این ائتلاف شرکت جسته است. آقای ملکی یکی از رهبران ملی مذهبی ایران است که با احترام از او یاد میشود. او اولین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب بود که به خاطر دفاعش از آزادی در نخستین روز های انقلاب در زندان اسیر شد. این ائتلاف شامل جبهه دموکراتیک ایران به رهبری حشمت اله طبرزدی نیز میشود. آقای طبرزدی یکی از دانشجویان سرشناس بنیادگرای اسلامی در بین سالهای 1979 تا 1996بود . شغل ایشان مهندسی است. طبرزدی از بنيادگرايى اسلامى در اواخر دهه 1990 یه یک دموکرات مبدل شد. گروهی که وی تشکیل داد، در بر گیرنده بنیادگرایان اسلامی پیشین اند که سنین آنان بین 20 تا اوائل 50 سالگی میرسد. این افراد خود را با آکسیون های اعتراضی مشغول میکنند. آقای طبرزدی سالهای زیادی را در زندان بخاطر فعالیت های سیاسی اش بسر برد. ما براي اولين بار در سیاست کنونی ایران میگذاریم عملن رهبران اتحاديه ها به يك گروه سياسي بپیوندند. این تحول برای موفقیت پروژه هوادار دموکراسی در ایران با ارزش است. در این اتحادیه دو گروه برجسته از فعال ترین رهبران سندیکاهای کارگری در ایران موجودند: سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی اين ائتلاف نيز شامل گروه های اصلی دانشجويان آزادیخواه میشود: جبهه متحد دانشجويان و اتحادی از دانشجويان ليبرال و ملي گرا ( DFI ) اگر چه بسیاری از دانشجویان ایرانی آزادیخواه هستند ولی تمایلی به ورود به عرصه سیاست را ندارند زیرا که هم امکان اخراج آنان از دانشگاههایشان، و هم اینکه پس از پایان درس دسترسی به مشاغل نداشته باشند، وجود دارد. دانشجویان بیش از اندازه سکولار نمودار شهامت آرزوهای اكثريت عظيم مردم ایران هستند. بسياري از اين دانشجويان شجاع در زندان بسر برده اند و در زندان نیز مورد آزار و شكنجه قرار گرفته اند. بسیاری آز آنان در زندانها تحت شرايطي اسرارآميز به شهادت رسیده اند. یکی از معروف ترین آنان در این گروه های دانشجویی آقای اکبر محمدی بود که در زندان به دلیل عدم درمان و اعتصاب غذا و شکنجه جان باخت. اين ائتلاف نيز شامل برخی از شخصیت های برجسته ایران از جمله وكیل مدافعان حقوق بشر، روشنفکران، فعالین حقوق زنان، گروههای اتنیکی و همچنین احزاب کوچکی مثل حزب دموکراتیک ایران و اتحاد دموکراسی میشود. چرا حالا ؟ این جنبش در حال حاضر از اهمیت زیادی برخوردار ست زیرا: - رژیم به دلیل برگزاری انتخابات در 12 ماه ژوئن به دستگیری های عمومی دست نخواهد زد، - درهم شكستگي عظيم برجسته ترين جنبش هوادار دموكراسي و فعالین جامعه مدني در اين زمان احمدی نژاد را تضعیف میکند و برای هوادارانش نفاق افکنانه است، برخورد ملایم نظام در این سه هفته قبل از انتخابات به سوی طرفداران ائتلاف پنجره ای را برای سازماندهی باز میکند. به محض اینکه این تشکل سازمان یافته جند هفته ای از عمرش بگذرد البته بی آنکه سرکوب شده باشد، برای رژیم دشوار خواهد بود تا همه را بطور ناگهانی پس از 13 زوئن دستگیر نماید. چشم انداز ها اگر احمدی نژاد در انتخابات پیروز شود، بسیاری از هواداران کروبی و میر حسین موسوی نمایندگان اصلاح طلب نومید می شوند. بطور نمونه: دانشجویان گروه وابسته به رژيم به نام دفتر تحکیم وحدت، از رژيم اصولگرا دور و نزديكتر به اپوزيسيون دموکرات شده است. همچنین یک جنبش مستحکم زنان بنام کمپین یک میلیون امضاء وجود دارد. بسیاری از فعالین و رهبران این جنبش OMSC بازداشت و در زندانها با آنان بد رفتاری شده است. پیروزی احتمالی احمدی نژاد در انتخابات از میدان بدر کردن این جنبش را در پی میداشت. همچنانکه شاهد بودیم در روز اول ماه مه 2009 فعالین OMSC به کارگران جهت برپایی جشن روز کارگر پیوستند. چنین پیوندی برای اولین بار صورت میگرفت که فعالین حقوق زنان به کارگران ملحق شدند. این پیوند تنها به این دلیل نبود زیرا که هر دو جناح در مورد برابری جنسیتی توافق نطر دارند. دلیل دیگر آن این بود که حمایت و پشتیبانی از یک گروه اجتماعی مدنی دیگر را تحکیم ببخشد. چنین روندی، موفقیت SDHRI را از پیش بیشتر می کند و این ارتباط هم یک دفاع واقعی برای OMSC در صورت سرکوب احتمالی تحت حکومت دوباره احمد نژاد می توانست محسوب شود. موقعیت اقتصادی ایران در حال حاصر وخیم است و وخیم تر نیز خواهد شد. نرخ «رسمی» تورم اقتصادی 25% و نرخ بیکاری 12% میباشد. نرخهای واقعی بمراتب بیشتر میباشند. عقب رانده گی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در سالهای اخیر بیشتر شده اند. اگر چنانچه رژیم عقب رانده گی ها را بزرگ نکند، SDHRI از چشم انداز و پشتیبانی بیشتری برخوردار میشود که رژیم بنیادگرا را به نابودی خواهد کشاند و در صورتی که رژیم به سرکوب بزرگی دست بزند، به یک شورش مردمی تبدیل خواهد شد. يكي از دلايل اصلي كه اين رژيم در گذشته مستبدانه عمل كرده است، عدم وحدت و هماهنگي ميان گروههای مختلف جامعه مدنی (كارگران، زنان، دانشجويان، فعالین حقوق بشر و طرفداران دمكراسي بوده است. اين رژيم قادر به مقابله با کارگران بوده و توانسته آنان را سرکوب نماید. رژیم توانسته است که تظاهرات زنان را به آسانی فرو نشاند. با این وجود، اگر همه واخواست ها و اعتراضات همزمان صورت گیرند، رژیم برای در هم شکستن همه صدا ها با مشکل روبرو خواهد شد. این رژیم میتوانست حداکثر SDHRI را یک یا دو ماه تحمل کند و نه بیشتر. اگر هم SDHRI به دلیل منازعه داخلی در هم بریزد، آنوقت رژیم سودمندانه و راحت به عقب تکیه می داد. اما اگر این ائتلاف یکپارچه باقی می ماند، رژیم تلاش میکرد تا بتواند به داخل آن نفوذ پیدا کند تا آن را از درون از هم بپاشاند. اگر هم این روش سودمند نمی بود، باز رژیم کوشش میکرد، این جنبش را از میدان بدر کند. این هم سبب بروز شورش از سوی کارگران، دانشجویان، زنان، و دیگر نیروها میشد. هر چه بیشتر از این جنبش پشتیبانی به عمل آید، احتمال عبور مسالمت آمیز و صلح جویانه به سمت دموکراسی در ایران بیشتر وجود دارد. میزان بیشتر چشم اندازهای دموکراسی در ایران بستگی به خرد رهبران و فعالین این ائتلاف هوادار دموکراتیک دارد. همچنین بستگی به آمادگی مردم جهت تصمیم گیری که آیا آزادی و دموکراسی ارزش قربانی دادن را دارد یا نه. ادامه عمر این حکومت جبار تنها به اراده مستبدین بنیادگرای آن ندارد که به تصمیم رهبران اپوزیسیون و مردم ایران نیز دارد. اما این امید وجود دارد که پس از 100 سال مبارزه برای آزادی و دموکراسی این مرتبه ایرانیان پیروزمند باشند.
................................... بقلم دکتر مسعود کاظم زاده، دانشیار علوم سیاسی در دانشگاه ایالتی سام هوستون، تگزاس برگرفته از : سایت ایران گلوبال
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر